کشک خاکستری:
این نوع کشک که بسیار مغذی و مفید است، بومی خراسان جنوبی می باشد. برای تهیه کشک خاکستری، دوغ را در ظرف های چدنی می جوشانند تا خمیری شکل شود، سپس در آفتاب قرار می دهند تا خشک شود.
کشک زرد:
این نوع کشک که به صورت پودر زرد رنگی است، بومی خراسان می باشد. کشک زرد ماده اصلی بسیاری از غذا ها نظیر کاله جوش محسوب می شود. علاوه بر این به عنوان ادویه یا نمک هم در تهیه برخی غذاها کاربرد دارد.
لور:
این نوع کشک، کشکی تازه و بی نمک می باشد که چربی کمتری در مقایسه با خامه دارد. بنابراین مصرف آن برای افرادی که دچار چربی بالا هستند و یا پرهیز غذایی دارند، مناسب است.
خشکو:
این نوع کشک، همان کشک کوبیده و الک شده می باشد که به شکل گلوله هایی به اندازه توپ پینگ پنگ درست می شود و یا به صورت رشته ای تهیه و بسته بندی می شود.
سویا کشک:
امروزه می توان به شکل صنعتی با استفاده از سویا، نوعی کشک بدست آورد که به نام سویا کشک یا کشک سویا شناخته می شود. این نوع کشک، خواصی مانند سویا دارد و آنچنان از خواص کشک سنتی برخوردار نیست و بیشتر برای تقویت عصلانی و کمبود پروتئین کاربرد دارد.
توصیههای بهداشتی:
با توجه به اینکه کشک، سرشار از منابع پروتئین حیوانی است، بنابراین محیط مناسبی برای رشد میکروارگانیزمهای مختلف است که اغلب سبب مسمومیت حتی مرگ میشود. بنابراین توجه به موارد زیر ضروری است:
از کشکهای بسته بندی (پاستوریزه) شده که دارای برچسب و مجوز بهداشتی هستند، استفاده کنید.
کشک را در یخچال نگهداری کنید و از فروشندگان هم بخواهید همین کار را در مغازههای خود انجام دهند.
تا حد امکان از مصرف کشک مایع باز خودداری کنید و در صورت استفاده ۱۰ تا ۲۰ دقیقه قبل از مصرف، آن را بجوشانید تا میکروارگانیزمهای آن کم شود.
بهتر است به مقدار نمک موجود در کشک توجه کنیم. افرادی که به فشار خون بالا مبتلا هستند، کشک بی نمک استفاده کنند.