نام انگلیسی: CINNAMOMUM

خانواده: LAURACEAE – برگ بو

بومی: سریلانکا

دارچین ماده ی خوش عطر و خوش طعمی است که از قدیم الایام توسط انسان کشف شده و مورد استفاده قرار می گرفته است.

این ماده ی خوشبو، بومی سریلانکاست و از درخت دارچین به عمل می آید. همچنین درخت دارچین در چین و هند نیز به صورت گسترده ای کشت می شود.

دارچین درختی کوچک و همیشه سبز است. برگ های آن تخم مرغی شکل است. گل ها در خوشه ظاهر شده و رنگ متمایل به سبز دارند. میوه آن بنفش بوده و یک بذر درون خود دارد. بعد از دوسال که از کاشت درخت گذشت، آن را از نزدیک زمین قطع کرده و در سال آینده، شاخه‌ هایی را که از کناره تنه اصلی رشد کرده، بریده و پوسته آن را خارج کرده و بلافاصله خشک میکنند و سپس در قطعات ریز، بریده و فروخته می شود.
در اکثر منابع معتبر از پوست و اسانس دارچین به عنوان مواد دارویی ارزشمند یاد شده است. اسانس دارچین آرام بخش و ضد نفخ بوده و خاصیت ضد عفونی کنندگی شدید دارد. این اسانس به عنوان ضد قارچ، ضد باکتری و ضد ویروس و حتی بر علیه لارو بسیاری از آفات مضر استفاده می شود. اسانس دارچین همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی و کاهش دهنده قند خون از اهمیت بسیاری برخوردار است.
از دارچین در صنایع مختلف از جمله آرایشی و بهداشتی، تولید عطر و ادکلن، تولید صابون و تولید توتون و آدامس، پودینگ و دسر ها استفاده فراوان می شود. همچنین در طعم دار کردن ترشیجات، انواع سس، گوشت و غذاهای آماده کاربرد دارد. از دارچین به عنوان حشره کشی مناسب نیز استفاده می شود.

انواع مهم دارچین :

Cinnamomum verum یا دارچین‌ اصل یا دارچین سیلانی که پوست داخلی آن مصرف دارد و لطیف و نرم است.
C. aromaticum یا دارچین چینی که پوست آن نازک ولی سخت است ولی عطر و طعم آن تند تر از انواع دیگر است.
C. burmannii یا دارچین اندونزی
C. loureiroi یا دارچین ویتنامی

دارچین سیلان درختچه ای است که از نظر بلندی، متوسط و همیشه سبز است و قسمت درونی پوست شاخه های جوان آن، دارچین مرغوب تجارتی معروف به دارچین سیلان است. مرغوب ترین نوع دارچین سیلان را دارچین شیرین یا دارچین عسلی می نامند. تکثیر این درختچه از طریق کاشت بذر یا از طریق کاشت قلمه آن است که پوست شاخه های جدید را کنده و به صورت لوله دارچین در بازار عرضه می کنند.