گیاه دارچین را در محیط کاملاً آفتابی پرورش دهید؛ در نقطه‌ای که روزانه به طور کامل ۱۲ ساعت خورشید به صورت مستقیم می‌تابد. این درخت، حساس به رطوبت بوده و نیاز به زهکشی سریع خاک دارد. در مناطق مرطوب یا خاک رس، ریشه‌ها مستعد پوسیدگی هستند. گیاه دارچین حداقل ۱۰ فوت از ساختمان‌ها و سازه‌های دیگر باید فاصله داشته باشد.
آبیاری و کوددهی دارچین:
درختان دارچین را هر چهار تا شش هفته از فصل بهار تا پاییز با کود ۸-۳-۹ بارور کنید. اجازه دهید خاک بین ۲ اینچ عمق خشک شود. سپس تا زمانی که منطقه تا حداقل ۳۰ سانتی متر عمیق از پایه تنه خارج شده به منطقه بیرونی منطقه ریشه مرطوب است، آبیاری کنید.
دما و رطوبت مورد نیاز دارچین:
دارچین در طول رویش به هوای گرم و رطوبت زیاد نیاز دارد. دمای مطلوب در طول رویش این گیاه ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی گراد است. عده ای از محققین معتقدند این گیاه در اقلیم هایی که میانگین دما ۲۷ درجه سانتی گراد باشد، به خوبی می روید.
خاک مناسب دارچین:
خاک سبک (شنی – ماسه ای) برای کشت دارچین مطلوب است و زمین های سنگی و صخره ای برای کاشت دارچین مناسب نیست.
تکثیر دارچین:
ازدیاد دارچین به دو روش جنسی (توسط بذر) و رویشی صورت می گیرد. تکثیر این گیاه در اکثر کشورهای تولید کننده به روش جنسی و توسط بذر انجام می گیرد.
تکثیر از طریق بذر:
زمان نقش مهمی در قوه نامیه بذر دارچین دارد. به طوری که با گذشت زمان به شدت از قوه رویشی بذر دارچین کاسته می شود. تحقیقات نشان می دهد ۹۴ درصد بذرهایی که سه روز پس از برداشت کشت شده باشند، سبز می شوند. در حالی که قوه نامیه بذر هایی که ۱۵ روز پس از برداشت کشت شده باشند، به ۵۲ درصد کاهش می یابد. با گذشت پنج هفته از برداشت دانه ها، قوه نامیه آنها به شدت کاهش یافته و حتی به حدود صفر می رسد. برای کاشت، باید از بذرهای تازه برداشت شده دارچین استفاده کرد. ازدیاد دارچین توسط بذر به دو روش مستقیم و غیر مستقیم صورت می گیرد:کشت مستقیم:
در این روش بذر ها به صورت کپه ای در زمین اصلی کشت می شوند. عمق کشت بذر، بستگی به بافت و رطوبت خاک داشته و می تواند ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر در نظر گرفته شود. پس از کاشت، زمین را باید آبیاری کرد تا امکان جوانه زنی و رویش بذر ها فراهم گردد. در هر چاله ۱۵ تا ۲۰ بذر با کیفیت مناسب قرار گیرد و سپس توسط خاک نرم پوشانده می شود. در کشت مستقیم، فاصله دو ردیف ۲/۱ متر و فاصله دو چاله روی ردیف نیز یک متر توصیه می شود. پس از کاشت، زمین را باید آبیاری کرد تا امکان جوانه زنی و رویش بذرها فراهم گردد.کشت غیر مستقیم:
در این روش بذر ها در نهالستان یا در گلدان های پلی اتیلن کشت می شوند.
تکثیر رویشی:
دارچین را می توان از طریق قلمه زدن نیز تکثیر کرد و قلمه باید از ساقه هایی تهیه شود که حداقل دارای سه جوانه رویشی باشد. پس از تهیه چنین قلمه هایی، تا آماده شدن گلدان های پلی اتیلنی مناسب، می توان انها را در آب قرار داد. قطر گلدانها باید ۱۰ سانتی متر و ارتفاع آنها ۲۰ سانتی متر باشد. گلدان ها باید از زهکش مناسب برخوردار باشند. در هر گلدان باید تنها یک قلمه کشت شود. برای جلوگیری از کاهش رطوبت، گلدان ها باید زیر سایبان قرار داده شوند. پس از سه تا چهار ماه، به منظور تقویت بوته ها باید گلدان ها را از زیر سایبان خارج کرد. پس از ده تا دوازده ماه، قلمه ها ریشه دار شده و آماده انتقال به زمین اصلی می باشند. انتقال انها ها به زمین باید در زمان مناسب و هنگامی که هوا مرطوب و بارانی است، انجام گیرد. کشت انها در زمین اصلی باید در داخل گودال هایی به ابعاد ۳۰ × ۳۰ × ۳۰ سانتی متر انجام شده و اطراف ریشه توسط خاک نرم و غنی از مواد الی پر گردد.اگر گیاهان به صورت متراکم کشت شوند، ساقه آنها برای کسب نور طویل شده و در این صورت از کیفیت پوست دارچین کاسته می شود.
آفات و بیماری های دارچین
ساقه خوار:
این آفت را می توان با کنترل تخمیر ساقه و شاخه های درخت توسط ۲ گرم Carbaryl 50 WP در یک لیتر آب در ۳۰ روز کنترل کرد.
موریانه ها و مورچه های قرمز برگ خوار:
این آفت می تواند توسط متیل ۱.۳ درصد کنترل شود.
آفت Coffee red borer:
این حشرات را می توان با تزریق ۱ میلی لیتر Monocrotophos 36 WSC برای هر گودال کنترل کرد. قبل از اینکه به سمت برنامه های دیگر بروید، بسته به شدت آفت تا ۳ هفته بعد از اولین استعمال صبر کنید.
لکه های برگی رایجترین بیماری است که در دارچین یافت می شود؛ این بیماری را می توان با ۰.۲۵ درصد اکسیلوستر مس کنترل کرد.